Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Η ΠΕΝΑ


Την κοιτούσε μελαγχολικά. “Μου χάρισες αυτά που ήθελα αλλά για αντάλλαγμα θέλεις περισσότερα απ' όσα νόμιζα”, ψιθύρισε. Την κράτησε σφιχτά στο χέρι και φώναξε: “Τελευταία φορά που σε κρατάω στο χέρι μου. Δε θα αφήσω να καταστρέψεις ότι αγάπησα περισσότερο σ' αυτόν τον κόσμο”.
Την πέταξε με δύναμη πάνω στα βράχια. Η πένα έγινε θρύψαλα. Το κύμα έσκασε στο βράχο παρασύροντας στο βυθό την κομματιασμένη πένα...
Η ιστορία βέβαια είχε ξεκινήσει μερικά χρόνια πιο πριν. Ένας νεαρός επίδοξος συγγραφέας συνάντησε ένα γέρο. Ο γέρος έδωσε στο νεαρό συγγραφέα μια πένα η οποία είχε μαγικές ικανότητες. Θα του χάριζε έμπνευση για να γράψει βιβλία. Τα βιβλία αυτά θα τον έκαναν γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό επεδίωκε κι ο νεαρός. Να γίνει ένας πασίγνωστος συγγραφέας.
“Έχω στα χέρια μου το όνειρό μου”, είπε από μέσα του ο νεαρός.
“Θυμήσου όσα σου είπα”, του είπε ο γέρος. “Η πένα δε χρειάζεται μελάνι. Είναι γεμάτη με αίμα έκπτωτων αγγέλων. Όσα θα γράφεις με αυτή θα συναρπάζουν τον κόσμο και θα σε κάνουν πασίγνωστο χαρίζοντας σου πλούτη και δόξα. Δε θα σταματήσει να γράφει αν εσύ δεν την σταματήσεις. Ο μόνος τρόπος να σταματήσει να γράφει είναι να καταστραφεί. Κι όταν η πένα καταστραφεί θα πεθάνεις κι εσύ μαζί της. Είσαι σίγουρος λοιπόν ότι τη θες;”
“Ναι”, του απάντησε ο νεαρός συγγραφέας.
“Από αυτή τη στιγμή είναι δική σου και ισχύει ότι συμφωνήσαμε”, του είπε ο γέρος κι έφυγε.
Πράγματι, η πένα έκανε το συγγραφέα πασίγνωστο. Έγινε αυτό που πάντα ήθελε. Πλούτισε κι απέκτησε δόξα. Το τελευταίο βιβλίο που είχε ξεκινήσει είχε πρωταγωνιστή τη γυναίκα που αγαπούσε. Ήταν ο έρωτας της ζωής του. Η γυναίκα αυτή ήταν ότι είχε αγαπήσει στη ζωή του περισσότερο.
Τα πράγματα όμως είχαν πάρει πολύ περίεργη τροπή. Ότι έγραφε γινόταν πραγματικότητα. Τα βιβλία του δεν είχαν ποτέ αίσιο τέλος. Και όλα συνέβαιναν σε συγγενείς του, φίλους του, γνωστούς του. Έπρεπε να κάνει κάτι για να σταματήσει αυτό. Δεν το άντεχε να πληγώνει ανθρώπους. Ανθρώπους που αγαπούσε. Πόσο μάλλον την γυναίκα αυτή.
Θυμήθηκε το γέρο που του είχε δώσει την πένα και τη συζήτηση που είχαν πριν από χρόνια. Έβαλε βιαστικά την πένα στην τσέπη του μπουφάν του κι έφυγε για την παραλία. Φτάνοντας στην παραλία, πλησίασε τα βράχια και κοιτούσε το κύμα που έσκαγε πάνω τους . Έβγαλε την πένα από την τσέπη του. Την κρατούσε στο χέρι του και την κοιτούσε...

2 σχόλια:

astarte είπε...

παιδια απιστευτη η ιστορια!!! συνεχιστε ετσι...

Ανώνυμος είπε...

Μου θυμίζει μια ταινία,το Stranger than fiction.Αξίζει να τη δεις,αν δεν το έχεις ήδη κάνει.