Τι είναι αγάπη

Ένας άνθρωπος, πλέων εβδομήντα χρονών, είχε αφιερώσει ολόκληρη
την ζωή του ψάχνοντας τι πάει να πει <<αγάπη>> .
Είχε γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο και ρωτούσε αν ήξερε κανείς
να του απαντήσει.
Μία φορά στη έρημο ρώτησε ένα σύννεφο αν ξέρει να του πει
τι σημαίνει <<αγάπη;>> Τότε το σύννεφο έριξε λίγες σταγόνες
βροχής πάνω στην ξέρει έρημο, και του είπε:
<<Αυτό είναι αγάπη!>>
Ο άνθρωπος μην μένοντας ευχαριστημένος από την απάντηση
που του έδωσε το σύννεφο, ρωτάει την ξέρει έρημο, αν ξέρει αυτή
να του πει τι σημαίνει <<αγάπη.>>
Τότε η έρημος, εκεί που έπεσαν οι σταγόνες βροχής φύτρωσε μία
πολύ όμορφη τριανταφυλλιά. και η έρημος του είπε:
<<Αυτό είναι αγάπη!>>
Ο άνθρωπος, πάλι δεν έμεινε ευχαριστημένος από την απάντηση
που του έδωσε η έρημος, και έτσι ρώτησε την τριανταφυλλιά αν
ξέρει να του πει τη σημαίνει <<αγάπη.>>
Η τριανταφυλλιά πριν προλάβει να του απαντήσει, ξεράθηκε από
την πολλή ζέστη που είχε η στην έρημο και έπεσε κάτω.
Έτσι ο άνθρωπος φεύγει από την έρημο απογοητευμένος που δεν
πήρε καμία απάντηση.
Μετά από λίγα χρόνια ενώ έψαχνε ακόμα. Ανέβηκε στο ψηλότερο βουνό,
γιατί εκεί του είχανε πει ότι είναι ένας πάρα πολύ σοφός γέρος που ξέρει
τι σημαίνει <<αγάπη.>>
Όταν συνάντησε τον σοφό γέρο, ο άνθρωπος, του δηγήθηκε το περιστατικό
στην έρημο, και του είπε, ότι δεν μπορεί να είναι αυτό, η <<αγάπη,>> γιατί
είναι πάρα πολύ απλό και εύκολο!
Τότε ο σοφός γέρος του είπε:
<<¨Άνθρωπε, δεν είναι τόσο απλό και εύκολο να φυτρώσει μια τριανταφυλλιά
στην έρημο, έστω και για ένα δευτερόλεπτο. Η <<αγάπη>> δεν είναι καθόλου
απλό και εύκολο πράγμα!>>

Όταν μοιράζεσαι τη λύπη, είναι μισή λύπη, όταν μοιράζεσαι τη χαρά, η χαρά διπλασιάζεται!

Πολλά χρόνια πριν 2 άντρες άγνωστοι μεταξύ τους, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Στο δωμάτιο ήταν οι δυο τους και λόγω των προβλημάτων υγείας που είχαν ήταν υποχρεωμένοι να μένουν καθηλωμένοι στα κρεβάτια τους χωρίς να μπορούν να σηκωθούν από αυτά. Έτσι λοιπόν οι δύο αυτοί άνθρωποι έμειναν πολύ καιρό στο νοσοκομείο και στο δωμάτιο που ήταν γνωριστήκαν. Μίλησαν για τις γυναίκες τους, την δουλειά τους και για πάρα πολλά άλλα πράγματα.
Το δωμάτιο είχε ένα μόνο ένα παράθυρο κι έτσι μια μέρα, ο άντρας που ήταν μακριά από το παράθυρο, ζήτησε από τον άλλον να του πει τι βλέπει από εκεί, μιας και είχε τόσο καιρό να δει τον έξω κόσμο. Του είπε ότι από το παράθυρο μπορούσες να δεις ένα πάρκο. Το πάρκο αυτό ήταν γεμάτο καταπράσινα δέντρα που στη σκιά τους έπαιζαν ανέμελα πολλά παιδάκια. Στα παγκάκια του πάρκου καθόταν οι μητέρες των παιδιών και λίγο πιο δίπλα υπήρχε μια βρύση με τρεχούμενο νερό. Κάθε μέρα λοιπόν του περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια το τι έβλεπε από το παράθυρο. Ο άντρας που βρισκόταν μακριά από το παράθυρο, άκουγε την περιγραφή με πολύ προσοχή κι έκλεινε τα μάτια του για να μπορεί να σχηματίζει πιο εύκολα στο μυαλό του τις εικόνες που του περιέγραφε.
Έτσι κυλούσε ο καιρός ώσπου ένα πρωί ο άντρας που βρισκόταν κοντά στο παράθυρο πέθανε. Ο άλλος ζήτησε από το νοσηλευτικό προσωπικό να τον μεταφέρουν στο κρεβάτι που ήταν δίπλα στο παράθυρο για να μπορεί να βλέπει έξω. Πράγματι τον μετέφεραν κοντά στο παράθυρο. Κοίταξε από το παράθυρο κι έμεινε έκπληκτος. Το παράθυρο έβλεπε στον ακάλυπτο χώρο του νοσοκομείου και το μόνο που φαινόταν από εκεί ήταν ένας άσπρος τοίχος. Ρώτησε τότε τη νοσοκόμα που ήταν εκεί πως είναι δυνατόν ο άνθρωπος που πέθανε, να του περιέγραφε τόσο όμορφες εικόνες όταν το μόνο που έβλεπε από εκεί ήταν ένας άσπρος τοίχος;
Η νοσοκόμα του απάντησε πως ο άνθρωπος αυτός ήταν τυφλός και δε θα μπορούσε ούτε καν τον άσπρο τοίχο να δει!
«Ίσως προσπάθησε να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα!» του είπε η νοσοκόμα.